Rok Franciszki Cegielskiej. Rozmowa z Joanną Zielińską, wiceprzewodniczącą Rady Miasta Gdyni

Rok 2015 obchodzony jest w Gdyni jako Rok Franciszki Cegielskiej. Dlaczego akurat teraz uhonorowano w ten sposób Panią Prezydent?
Franciszka Cegielska, która co prawda urodziła się we Francji, była gdynianką całym sercem. W 2015 roku mija 15 lat od jej śmierci. W 2015 roku obchodzimy też 25 rocznicę wolnych wyborów. Franciszka Cegielska została wybrana na prezydenta Gdyni 13 czerwca 1990 roku. I to aż na dwie kadencje.

Czytaj też: Sesja Rady Miasta Gdyni. Rok Franciszki Cegielskiej i przyszłość Hali Sportowo-Widowiskowiej

Jakim prezydentem była Franciszka Cegielska?
Przede wszystkim musiała się zmierzyć z zupełnie nową materią, jaką przyniosła z sobą zmiana ustroju. To był przecież czas, kiedy tworzyło się w Polsce nowe prawo. Uporządkowała urząd, który musiał zacząć inaczej pracować. Wielu pracowników urzędu pamięta ją jako wyjątkowo ciepłą osobę. Na mnie, związanej ze szkolnictwem, zrobiła duże wrażenie tym, że w karby miasta wzięła wszystkie szkoły. Nigdy nie bała się zmian.

Ma Pani jakieś konkretne wspomnienie związane z jej osobą?
Kiedy ją poznałam, byłam początkującą radną i darzyłam ją dużym szacunkiem. Była zawsze otwarta, lubiła ludzi. Potrafiła się wypowiedzieć na wszystkie tematy - zdrowie, oświata... To robiło wrażenie. Pamiętam, jak ktoś kiedyś poskarżył się na dziury w asfalcie, Franciszka na to, że przecież tak samo jeździ autem, że nie fruwa nad miastem i wie, jak to jest.

W 1999 roku Franciszka Cegielska została ministrem zdrowia...
Ministerstwo Zdrowia zawsze należało do trudnych, ale moim zdaniem, Franciszka Cegielska świetnie sobie radziła. Zresztą odniosła niesamowity sukces wyborczy. Po wyborach z 11 października 1998 roku, w których uzyskała najwyższą liczbę głosów w województwie - to był genialny wynik - została przewodniczącą Sejmiku Wojewódzkiego. Pół roku później została mianowana ministrem zdrowia w rządzie Jerzego Buzka. Kiedyś zaprosiła nas do swojego gabinetu i pokazywała takie siermiężne wnętrza.

Gdynia na co dzień pamięta o swojej Pani Prezydent. Mamy węzeł jej imienia, jej imię noszą także dwie szkoły.
Gdynianie spotykali swoją prezydent w sklepie albo na spacerze. Ja chciałabym ją uczcić tablicą pamiątkową w Urzędzie Miejskim, w Sali Mieszkańców. To takie miejsce, gdzie każdy może dotrzeć. Mam też jeszcze kilka pomysłów na to, jak uczcić jej pamięć. A pewnego dnia może ktoś, kto dobrze ją znał, postanowi opisać ją w książce?