Gdynia do przeglądu: W moim mieście wyrąbali sady - pisze Zygmunt Zmuda-Trzebiatowski | FELIETON

Była i znikła. Nie była szczególnie spektakularna i dorodna. W ogóle życie w centrum miasta, wśród betonu, nie jest dla tui łatwym wyzwaniem. Trwała jednak – pomimo. Przetrwała nawet słynną wichurę, która połamała stojącą obok monumentalną choinkę.

W tym roku, roku kryzysów, chwytającego za gardło zadłużenia miasta, roku inflacji, niepewności i pustych portfeli, pojawił się pomysł grupy społeczników, by, zamiast wydawać 100 tysięcy na choinkę wiezioną przez pół Polski i później profesjonalnie zdobioną, własnoręcznie przyozdobić ową tuje. Trochę w tym marzycielstwa, trochę prowokacji wobec władz miasta, trochę biernej agresji w stosunku do nieomylnych i autorytarnych włodarzy – ale pomysł ciekawy i nośny.

No i w czasie, gdy jedni robili karteczki ozdobne, inni szukali lampek, a jeszcze inni na pawlaczu u babci szukali odpowiedniej bombki – w moim mieście wyrąbali sady. A dokładnie – pod osłoną weekendu wycięli tuję.

Nie ma jej. Znikła. Nie będzie niemym wyrzutem dla importowanej choinki, nie będzie żywym banerem dla społeczników, nie będzie przestrzenią dyskusji w mieście bez dyskusji.

ZOBACZ TEŻ:
Gdynia. Tuja sprzed urzędu Miasta Gdyni zniknęła w weekend 26-27 listopada 2022 r. Urząd tłumaczy dlaczego, mieszkańcy komentują

Tak się odpowiada na zaczepki i prowokacje. Bez wahania, twardą pięścią i mocno. Bez zbędnej subtelności, niuansowania i wyciągania ręki. Nieważne, że się pamięta, jak wśród drzew rozstawiało się przed laty harcerski namiot. Dużo ważniejsze, że zna się literaturę, w tym „Makbeta” i wie się, co mogą oznaczać drzewa pod zamkiem. Trzeba być mądrzejszym – I CIĄĆ. W moim mieście określenie „ucinać dyskusję” nabrało nowego znaczenia.

I rozumiem, że te zaczepki mogą złościć, a happeningi – być męczące. Ale w mieście ludzi coraz bardziej zobojętniałych, osobnych, zajętych i zmęczonych – nie są szczególnie groźne. Można było jak zwykle zignorować. Można było, jak to robią w naszym mieście od lat, potraktować protekcjonalnie, z lekkim, drwiącym uśmieszkiem.

Można było wreszcie – przejąć inicjatywę: zadzwonić, pochwalić pomysł, włączyć się albo zaproponować wspólne strojenie miejskiej choinki a zaoszczędzone pieniądze jak dobry wujek, przekazać na szczytny cel. Można było naprawdę dużo i naprawdę różnie.

Ze wszystkich subtelności świata wybrano subtelność drwala. Ze wszystkich możliwości wyciągnięcia ręki wybrano tę, gdy reka trzyma piłę. Ze wszystkich form złożenia sobie życzeń wybrano wykrzyknięcie życzenia: Życzę sobie bycia tu bez was. Zamiast bycia dobrotliwym siwobrodym Mikołajem ktoś wybrał wersję wściekłego Grincha złorzeczącego światu: „Świąt nie będzie”.

No, właśnie będą! I życzenia będą. I wierzę, że wiosną 2023 roku wielu gdynianom się spełnią i sami o to zadbają. Kartki, na których zaznaczą swoje decyzje, nie będą zapewne z gdyńskiej tui, ale i tak przeniosą ten gniew.

„W moim mieście wyrąbali sady i nieważne kto wyrąbał, bo ważny jest fakt, że w nas wciąż trwa Sad” – tak kończy się utwór, od którego zacząłem felieton.

I niesie otuchę.

*A ponadto uważam, że Polanka Redłowska nie powinna być sprzedana, a wyrąbywanie drzew to podła agresja.