Janusz Weiss nie żyje. Człowiek mediów, konferansjer, prezenter i kabareciarz zmarł po ciężkiej chorobie. Miał 74 lata

Informację o śmierci Janusza Weissa podało Radio Zet, powołując się na syna współtwórcy stacji.

„Po ciężkiej chorobie zmarł Janusz Weiss. Współzałożyciel Radia ZET, autor legendarnej audycji 'dzwonię do pani/pana w bardzo nietypowej sprawie'. Dziennikarz, pisarz, prezenter radiowy i telewizyjny miał 74 lata” – informuje stacja.

Janusz Weiss urodził się w Warszawie 31 maja 1948 roku. Studiował polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. Wcześniej, w wyniku wydarzeń marca 1968 roku, został wyrzucony z chemii na Politechnice Warszawskiej.

Karierę estradową rozpoczął od kabaretu Abakus, który w 1967 stworzył m. in. z Magdą Umer, Andrzejem Woyciechowskim i Krzysztofem Knittlem. Kilka miesięcy później był pomysłodawcą i współzałożycielem grupy kabaretowej Salon Niezależnych, razem z Jackiem Kleyffem, kolegą z politechniki.

Przez 5 lat występów z „Salonem”, do którego dołączył student architektury Michał Tarkowski, funkcjonującym w estetyce pure-nonsensu i określanym jak jeden z najciekawszych zespołów kontestujących rzeczywistość propagandy sukcesu, Weiss stał się mistrzem monologów scenicznych. Do historii polskiego kabaretu przeszły takie jego monologi, jak „Obywatel Imię Nazwisko” – parodia ankiety personalnej, w którym jak leitmotiv powtarza się stwierdzenie „niepotrzebne skreślić”, czy „Jak być człowiekiem dowcipnym”:

„Człowiek dowcipny na pytanie: »Co słychać?«, odpowiada zawsze: »Zależy, gdzie ucho przyłożyć«. Na pytanie: »Skąd wiesz?« człowiek dowcipny odpowiada: »Z wykopalisk«. Na pytanie w środku komunikacji miejskiej »Czy pan wysiada« człowiek dowcipny odpowiada: »Nie, nie wysiadam, czy tak źle wyglądam?« Człowiek dowcipny składając komuś wizytę, puka do drzwi, po usłyszeniu pytania: »Kto tam?« odpowiada: »Hipopotam«. Gdy wchodzi, mówi: »Dzień dobry, jestem z Kobry«. […] Człowiek dowcipny jest dowcipny w każdej sytuacji i zawsze jest w centrum zainteresowania” – wywodził Weiss głębokim głosem, ze śmiertelną powagą, wśród salw śmiechu publiczności.

Twórcy „Salonu” byli wielokrotnie nagradzani, m.in. na Studenckim Festiwalu Piosenki w Krakowie w 1972 oraz na festiwalach FAMA w 1971, 1973 i 1974. Wystąpili też na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w 1973, gdzie otrzymali Złotą Szpilkę. W styczniu 1976 Weiss z kolegami z kabaretu poparł list protestacyjny przeciwko zmianom w konstytucji PRL. „Salon” został objęty zakazem występów co doprowadziło do wygaśnięcia jego działalności. W drugiej połowie lat 70. Weiss był konferansjerem występów m. in. Ireny Jarockiej i Anny Jantar, a w TVP prowadził program rozrywkowy „Telewizyjny Ekran Młodych”.

W 1990 razem ze znanym sobie jeszcze z czasów studenckiego Abakusa Andrzejem Woyciechowskim współtworzył Radio Zet. Zwerbował do pracy nowe pokolenie dziennikarzy m. in. Wojciecha Jagielskiego, Marzenę Chełminiak, Szymona Majewskiego oraz wielu innych. W latach 1990–2011 prowadził audycję „Dzwonię do Pani, Pana w bardzo nietypowej sprawie”. Program z pogranicza kabaretu i formy interwencyjnej, polegający na anonimowym kontakcie telefonicznym prezentera np. z urzędnikami stawianymi przed absurdalnym problemem, stał się nową formą w polskiej radiofonii, chętnie później powielaną. Sam Weiss, już nieanonimowy rozwinął ją w audycji „Wszystkie pytania świata”.

W 1993 nawiązał współpracę z Telewizją Polską, gdzie prowadził teleturnieje, m. in. „Miliard w rozumie” w latach 1993–2005. W 2008 odgrywał rolę Ojca Fouras w dwóch polskich edycjach reality show „Fort Boyard”. Odsunięty został z pracy w TVP po wystąpieniu w reklamie telewizyjnej.

W 2013 był jednym z komentatorów w programie TVN24 „Szkło kontaktowe”. 28 czerwca 2013 został zwolniony z pracy w coraz bardziej sformatowanym i komercjalizującym się Radiu Zet. Rozpoczął pracę w Radiowej Jedynce, w której prowadził m. in. audycję „Wszystko, co chciałbyś wiedzieć i nie boisz się zapytać” nawiązującą do „Dzwonię do Pani, Pana…”. W połowie maja 2016 został zwolniony z pracy w Jedynce, ocenił wtedy, że mechanizm był podobny, jak w przypadku Radia Zet. Do wybuchu pandemii covid-19 był związany z telewizyjną Superstacją.

W 2010 roku za swoją sztandarową audycje w Radiu Zet otrzymał nagrodę w plebiscycie MediaTory – Studenckie Nagrody Dziennikarskie w kategorii ReformaTOR, przyznawaną dziennikarzom, którzy zmieniają rzeczywistość z dobrym skutkiem. W 2011 roku został odznaczony przez prezydenta Bronisława Komorowskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Janusz Weiss miał 74 lata.